پدر بزرگوار علی ‏بن‏ ابی‏طالب علیه‏ السلام ، حضرت ابوطالب، یکی از ده فرزند عبدالمطلب است. وی حدود ۵۴ سال پیش از بعثت پیامبراکرم صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله‏ وسلم به دنیا آمد و در سال‏دهم بعثت در ۶۴ سالگی دیده از جهان فرو بست. حضرت ابوطالب علیه‏السلام در ایّام بسیار دشوار سال‏های اوّل نبوّت با تمام وجود از حضرت محمد صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله ‏وسلم حمایت کرد و در سال سوم بعثت در مجلسی که به منظور دعوت از خویشاوندان پیامبراکرم صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله ‏وسلم تشکیل شده بود، با اخلاق و قاطعیّت تمام خطاب به حاضران فرمود: «تا جان در بدن دارم از محمّد صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله ‏وسلم دفاع می‏کنم». نقل می‏کنند به برکت ارشاد و هدایت روشنگرانه او بود که برادرش حضرت حمزه و فرزندش جعفر اسلام را پذیرفتند. پس از رحلت ابوطالب رسول خدا صلی‏ ا لله‏ علیه‏ و‏آله‏ وسلم با پای برهنه در حالی که می‏گریستند به دنبال جنازه عمو روان بودند و با این جملات از او یاد می‏کردند: عموجان، در کودکی مرا تربیت کردی؛ در یتیمی کفالتم نمودی، و در بزرگ‏سالی به یاری‏ام برخاستی؛ خداوند به تو پاداش خیر دهد.