«لا ينال عهدى الظّالمين»(661) بر خلاف پندار اهل سنت، دانشمندان شيعه وجود عصمت را در امام ضرورى مى‏دانند و در اين زمينه به آيه‏ى «لا ينال عهدى الظّالمين» استدلال مى‏كنند. زيرا غير معصوم يا به خود ستم مى‏كند يا به ديگران. علامه‏ى طباطبايى مى‏فرمايد: شرط دستيابى به مقام رفيع امامت، پيراستگى از ظلم و آراستگى به سعادت عدل است. زيرا هر آن كه صدور ستم از وى روا باشد، هدايت نيافته و نيازمند هدايت است و بر اساس آيه‏ى «أفمن يهدى إلى الحقّ أحقّ أن يتّبع أمّن لا يهدّى إلاّ أن يهدى‏»،(662)هدايتگر به سوى حق بايد از هر گونه نقصى كه نياز به رهبرى ديگرى دارد، وارسته و پاك باشد. بنا بر اين، دو طرف قضيه را مى‏توان اثبات كرد؛ هم لزوم عصمت در امام و هم عدم امكان امامت غير معصوم. آنگاه تقرير يكى از اساتيد خودشان را در استدلال به آيه چنين بيان مى‏كنند: مردم را به چهار گروه مى‏توان تقسيم كرد:
 1 - آن كه در تمامى عمرش ظالم باشد.
 2 - آن كه در تمامى عمرش عادل باشد.
 3 - آن كه در آغاز ستمگر و در فرجام عادل باشد.
 4 - آن كه نخست عادل و سرانجام ظالم باشد.
 شكى نيست كه گروه يكم و چهارم شايستگى دستيابى به مقام منيع امامت را ندارند و از عظمت ابراهيم خليل دور است كه امامت را براى چنين فرزندانى طلب كند. دسته‏ى سوم نيز در مقطعى از زمان آلوده به ظلم بوده و در نتيجه فاقد صلاحيت لازم است، پس فقط گروه دوم است كه واجد شرط احراز آن مقام است.(663)