در غزوه ي بدر، عده اي از کفار به قتل رسيدند و عده اي نيز به اسارت مسلمانان درآمدند که به دستور پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله با پرداخت جزيه (8) آزاد مي شدند. جبير از مشرکان مکه بود که پس از جنگ بدر به مدينه آمد تا درباره ي اسيران مکه با آن حضرت صحبت کند. وي هنگام اذان صبح وارد مدينه شد، در حالي که پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله در مسجد مشغول نماز جماعت بود. جبير چون کافر بود و اجازه ي ورود به مسجد را نداشت، صبر کرد تا پيامبر از نماز فارغ شد.
او در بيرون مسجد به نماز و قرائت آن حضرت گوش مي داد. پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله در رکعت اول پس از سوره ي حمد، سوره طور را قرائت کرد تا به اين آيه رسيد:
ان عذاب ربک لواقع ماله من دافع
همانا عذاب پروردگار حتما واقع مي شود و هيچ چيز نمي تواند آن را دفع کند. (9)
وقتي جبير اين آيه را شنيد، بر خود لرزيد و روي زمين نشست. به فکر افتاد که براي عذاب قيامت چاره اي بينديشد و خود را از آن نجات دهد. بنابراين اجازه گرفت و نزد حضرت آمد، و در گفت و گو با پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله، مسلمان شد و در زمره ي اصحاب قرار گرفت. (10)