قرآن كتاب نور و ذكر محفوظ

خداي سبحان قرآن را به عنوان نور، معرّفي كرده است: « قَدْ جاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ كِتابٌ مُبِينٌ»[1] و در جاي ديگر مي‌فرمايد: كفّار و منافقين در تلاشند كه نور خدا را با فوت دهانشان خاموش كنند ولي خدا نمي‌گذارد: « يُرِيدُونَ أَنْ ليُطْفئِوُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ الله مُتّمُ نُورِهُ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ»[2] از بين بردن قرآن كريم و خاموش كردن اين نور الهي به يكي از دو صورت محقق مي‌شود: يا قرآن را از اساس نابود كنند و يا آن را به صورت كتابي تحريف شده در بين مردم باقي گذارند كه نتواند هدف و رسالت اصلي خود را برساند، بلكه مرد را به ضلالت و گمراهي بكشاند.

در معرفي الگو، آن نوع رفتارهاي اجتماعي به عنوان «مدل» يا «راهنماي عملي» مدّ نظر قرار مي گيرند⁽²⁾ که از ديدگاه اسلام، در قرآن و روايات (آموزه هاي ديني پيامبر و اهل بيت عليهم السلام ) به عنوان نمونه و الگوي عملي معرفي شده اند. رمز ماندگاري الگوها⁽³⁾ «زنده بودن تفکر و انديشه الگوهاي مطرح شده»، «همسويي سيره و سخن آنان با فطرت انسان ها»، «يکسان بيني جهان بيني و آرمان ها» و «شناخت پيروان آنان» قابل توجه و حايز اهميت است. هر قدر اين شناخت وسيع تر و عميق تر باشد بهتر مي توان محتواي پيام و گفتار و رفتار آنان را به دست آورد و از آن ها در جهت رسيدن به سعادت و تکامل و تحقق ارزش هاي فطري و الهي بهره برد.

ادامه مطلب را اينجا بخوانيد

نويسنده:محمد جواد طبسي

چهره مقدس و ملکوتي فاطمه زهرا(س) در تاريخ اسلام آنقدر تابناک و روشن است که چندان به تحقيق و بررسي نياز ندارد; اما با توجه به ايام شهادت آن بزرگوار شايسته است اندکي درباره فضايل حضرتش گفتگوکنيم. براين اساس، به سراغ روايات نوراني معصومان عليهم السلام مي رويم تا بامقام و جايگاه آن حضرت در قيامت آشنا شويم.

کيفيت برانگيخته شدن
برانگيخته شدن و رستاخيز از لحظات بسيار سخت و وحشتناک آينده بشر است; زماني که معصومان عليهم السلام همواره بدان مي انديشند و گاه از خوف آن بيهوش مي شدند. فاطمه(س) نيز چنين بود و بيشتر بدين زمان مي انديشيد. فکر زنده شدن، عريان بودن انسانها در قيامت، عرضه شدن به محضر عدل الهي و... او را در اندوه فرو مي برد. اميرمؤمنان علي(ع) مي فرمايد:
«روزي پيامبرخدا(ص) بر فاطمه(س) وارد شد و او را اندوهناک يافت. فرمود: دخترم! چرا اندوهگيني؟
فاطمه پاسخ داد: پدرجان! ياد قيامت و برهنه محشور شدن مردم در آن روز رنجم مي دهد.
پيامبر فرمود: آري دخترم! آن روز، روز بزرگي است; اما جبرئيل از سوي خداوند برايم خبر آورد من اولين کسي هستم که برانگيخته مي شوم; سپس ابراهيم و آنگاه همسرت علي بن ابي طالب(ع). پس از آن، خداوند جبرئيل را همراه هفتاد هزار فرشته به سوي تو مي فرستد. وي هفت گنبد از نور بر فراز آرامگاهت برقرار مي سازد. آنگاه اسرافيل لباسهاي بهشتي برايت مي آورد و تو آنها را مي پوشي. فرشته ديگري به نام زوقائيل مرکبي از . . .

ادامه مطلب را اينجا بخوانيد

نقش هر مسلمان در تعيين سرنوشت جامعه و تعهدي كه بايد در پذيرش مسؤوليت هاي اجتماعي داشته باشد، ايجاب مي كند كه او ناظر و مراقب همه اموري باشد كه پيرامون وي اتفاق مي افتد. اين مطلب در فقه اسلامي تحت عنوان امر به معروف و نهي از منكر مطرح شده و از مهم ترين مباني تفكر سياسي يك مسلمان به شمار مي رود؛ چنان كه از مهم ترين فرايضي است كه وجوب كفايي آن ضروري دين شناخته شده و ضامن بقاي اسلام است.[1] 
قرآن كريم در بيان صفات ممتاز مؤمنان مي فرمايد: 
«وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُقِيمُونَ الصَّلاهَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاهَ وَ يُطِيعُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ»[2] 
مردان و زنان با ايمان ولي (و يار و ياور) يكديگرند، امربه معروف و نهي ازمنكر مي كنند، نماز را برپا مي دارند و زكات را مي پردازند و خدا و رسولش را اطاعت مي كنند. 
به موجب اين آيه، افراد مؤمن به سرنوشت يكديگر علاقمند بوده و به منزله يك پيكر مي باشند. پيوند سرنوشت ها موجب مي شود كه تخلف و انحراف يك فرد، در كل جامعه تأثير بگذارد؛ چنان كه يك بيماري واگير در صورتي كه معالجه نگردد، از فرد به جامعه سرايت نموده و سلامت آن را به خطر مي اندازد. 
پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ در اين زمينه مي فرمايد:

ادامه مطلب را اينجا بخوانيد

مطلب براي وبلاگ هاي قرآني

کليک کنيد

در اين مورد سه ديدگاه عمده وجود دارد که به صورت مختصر بدانها اشاره مي‌کنيم و دلايل آنها را مورد بررسي قرار مي‌دهيم:

ديدگاه اول: همه علوم بشري در قرآن وجود دارد.
براي اولين بار اين انديشه در کتاب «احياء العلوم» و «جواهر القرآن» ابو حامد غزالي (م 505 ق) ديده شده است. او سعي کرد که نشان دهد همه علوم را مي‌توان از قرآن استخراج کرد. او مي‌نويسد:

«پس علوم، همه آنها در افعال و صفات خدا داخل است و خداوند در قرآن، افعال ذات و صفات خود را توضيح مي‌دهد و اين علوم بي‌نهايت است و در قرآن به اصول و کليات (مجامع) آنها اشاره شده است».[2]

سپس ابوالفضل المرسي (655ـ570ق) که صاحب کتاب تفسير است اين ديدگاه را به صورت افراطي مي‌پذيرد و مي‌گويد:

ادامه مطلب را اينجا بخوانيد

در يک تقسيم بندي،«اديان» را به دو دسته «وحياني» و «غير وحياني» تقسيم کرده‌ند. در اديان وحياني سخن از حقايقي است که خدا بر انسان نازل کرده ولي در اديان غير وحياني سخني از اين حقايق نيست. براي نمونه؛ ايين بودايي ديني غير وحياني است، چرا که در آن اعتقاد به خدا و نزول حقايقي از جانب او مطرح نيست. آئين هاي شرقي ديگر از قبيل: ايين هندو و تائونيزم اينگونه اند. در مقابل، سه دين بزرگ جهان، يعني، يهوديت، مسيحيت و اسلام، از اديان وحياني هستند. که در هر يک از آنها به نحوي از ارتباط با خدا و تلقي حقايق از سوي او سخن رفته است و مؤمنان اين اديان، بايد مومن به اين حقايق باشند.

توجه به اين تقسيم بندي، معلوم مي‌کند که . . .

ادامه مطلب را اينجا بخوانيد

وحي در قرآن
نويسنده: منيره صباغي ندوشن
چکيده
در مقاله‏ى حاضر سعى بر آن است که وحى را از منظر قرآن بنگرد. بدين رو نخست اقسام تکوينى و تشريعى آن را بر مى‏شمارد و سپس آياتى که معرّف حقيقت وحى و وحيانيّتِ قرآن‏اند، اشاره مى‏کند. مقصود و هدف اين نوشتار نشان دادن شکوه و اهمّيّت وحى در منظر قرآن است. منظرها و ديدگاه‏هاى ديگر، هر يک به نوبه‏ى خود درى به سوى حقايق وحيانى مى‏گشايند؛ اما بيشترين پرتو را خود وحى بر خود مى‏اندازد. ناگفته نماند در ميان همه‏ى کتاب‏هاى آسمانى، هيچ کتابى به اندازه قرآن، درباره‏ى وحى سخن نگفته است و مشتقات اين کلمه را در خود نياورده است.
کليد واژه‏ها:
قرآن، علوم قرآنى، وحى، اقسام وحى.
مقدمه
مهم‏ترين نکته درباره‏ى قرآن، همانا «وحيانيّت» آن است. خداوند . . .

ادامه مطلب را اينجا بخوانيد

کيفيت وحي قرآن مجيد

چه سوره‌هايي به صورت مستقيم و بي واسطه برپيامبراکرم‌نازل شده است‌؟
وحي بر پيامبر اسلام‌به صورت‌هاي مختلف و در حالات متفاوتي صورت گرفته
است‌.
يکي از اقسام وحي‌، وحي مستقيم و بي واسطه است که قرآن به آن
اشاره کرده است‌: "فَأَوْحَي‌ََّ إِلَي‌َ عَبْدِه‌ِي مَآ أَوْحَي‌َ ;«(نجم‌،10) در معراج‌ آن‌گاه
به بنده‌اش آن‌چه را بايدوحي کند، وحي فرمود.)»در روايات نقل شده است که
 در دو مورد، آياتي بي واسطه بر پيامبر اکرم‌نازل شده است‌.
 
1. در يک روايت آمده است که در معراج‌، آيه 284 سورة بقره به پيامبر وحي
 شد.
2. در روايت ديگري آمده است که در معراج آيه‌هاي 285 و 286 سورة بقره
 به پيامبر وحي شد.
بنابراين سه آية پاياني سورة بقره بي واسطه به پيامبر وحي شده است.